Wat maakt dat James Blake zich in een maand tijd tot De Hype van dit moment heeft ontwikkeld? Dikke rijen bij Noorderslag en een bijna unanieme bewondering bij de heren en dames pop-critici. Zijn cover van Feist's The Limit to your love wordt grijs gedraaid op de radio. Terwijl het nou niet bepaald een toegankelijk plaatje is of zich voegt in stijl van wat de popcharts momenteel te bieden hebben.
Ik denk dat de 21 jarige Blake met zijn creaties (de EP's: CMYK en Klavierwerken) aansluit bij de tijdsgeest. Het is electro die ons beroert. En dan niet op een "in your face" wijze. Nee, het is ingetogen, je zou zelfs kunnen zeggen: spiritueel. Het is een lofzang op onze onbegrensde mogelijkheden: wat oud en mooi is wordt in fragmenten gehakt (bijv. zangpartijen van Joni Mitchell) en gemixt met nieuw tot een sound die gelaagd is en refereert aan de dance. Imperfectie (het gezoem van de versterkers, de tikken en de krassen) wordt perfect uitgevoerd en toegelaten en vormt ineens de basis van iets moois. Zijn verstilde dubstep bestaat uit collages van stemmen en geluiden die appelleren aan een behoefte aan onthaasting en contemplatie. Het is het Gregoriaans van deze tijd, van onze jeugd. Het past bij een roep om stilte. Het linkt aan het initiatief dat er onlangs was om een tegengeluid te bieden aan het schreeuwerige en populaire X-Factor. Deze actie was opgezet in Engeland en genaamd: Cage Against The Machine waarbij engelse popmuzikanten het beruchte 4'33 van John Cage "naspeelden". Een song van meer dan 4 minuten volstrekte stilte.
Blake weet als geen ander moedig de stiltes op te zoeken en te vieren. Dat willen we allemaal toch?
Ik denk dat het succes van Blake wel eens Radiohead-achtige proporties zou kunnen bereiken dit jaar.
woensdag 26 januari 2011
vrijdag 7 januari 2011
Van James naar Jose
Youtube is zo'n mooi medium voor de loze uurtjes...James Blake is wat mij betreft het meest interessante wat de popmuziek de laatste tijd te bieden heeft. Verstilde dubstep en het meest toegankelijk nummer "The limit to your love" is een juweeltje. Dat hebben jullie in een eerdere post van mij al kunnen horen en zien.
Nu blijkt dat nummer een cover te zijn van Feist en dit origineel is ook zeer, zeer de moeite waard. Heel anders van sfeer maar daarom niet minder prachtig.
Het pianospel deed mij denken aan het nummer "Who is he" van Bill Withers. Grote soulzanger. Topsong over jaloezie, lekker met onheilspellende violen en wah-wah effectjes die doen denken aan "pappa was a rolling stone" van The Temptations.
i know, I know, i know..."Ain't no sunshine" is Bill's bekendste nummer. Hier een mooie opname met een hele blije drummer.
En dan denk ik aan Jose Feliciano die dit nummer ook geweldig heeft gecoverd. Ik kan mij hem nog herinneren van tv-uitzendingen uit mijn jeugd in Suriname. Ik was onder de indruk van het feit dat een blinde zo mooi gitaar kon spelen en zingen. En dan die blindengeleidehond die altijd ergens op het podium lag. Jose was een alleskunner. Speelde met alle grote artiesten uit die tijd duetten, tokkelde de meest waanzinnige klassieke nummers weg en zong prachtige spaanse bolero's.
Hieronder zingt hij 'California dreaming' in een geweldig arrangement. Vooral na de 2.45 minuut als hij overgaat in spaans en ook nog even gaat scatten.
Nu blijkt dat nummer een cover te zijn van Feist en dit origineel is ook zeer, zeer de moeite waard. Heel anders van sfeer maar daarom niet minder prachtig.
Het pianospel deed mij denken aan het nummer "Who is he" van Bill Withers. Grote soulzanger. Topsong over jaloezie, lekker met onheilspellende violen en wah-wah effectjes die doen denken aan "pappa was a rolling stone" van The Temptations.
i know, I know, i know..."Ain't no sunshine" is Bill's bekendste nummer. Hier een mooie opname met een hele blije drummer.
En dan denk ik aan Jose Feliciano die dit nummer ook geweldig heeft gecoverd. Ik kan mij hem nog herinneren van tv-uitzendingen uit mijn jeugd in Suriname. Ik was onder de indruk van het feit dat een blinde zo mooi gitaar kon spelen en zingen. En dan die blindengeleidehond die altijd ergens op het podium lag. Jose was een alleskunner. Speelde met alle grote artiesten uit die tijd duetten, tokkelde de meest waanzinnige klassieke nummers weg en zong prachtige spaanse bolero's.
Hieronder zingt hij 'California dreaming' in een geweldig arrangement. Vooral na de 2.45 minuut als hij overgaat in spaans en ook nog even gaat scatten.
woensdag 5 januari 2011
Eat your heart out Windows mediaplayer
Jullie hebben het allemaal wel eens gezien. Het zit in ons collectieve geheugen. Net als het deuntje als Windows opent op je PC, of het Windows-blauw van je Desk-top. Ik bedoel die psychedelische vormen in alle kleuren in het scherm van de Windows mediaplayer. Toen er nog geen i-tunes was of andere afspeelprogramma's speelde je jouw muziek af via deze mediaplayer. Dan dansten de kleuren op het ritme van de door jou uitgekozen nummers. En dan kon je ook bepaalde vormen-formats selecteren...: "Vuurzee" of "Draaikolk", etc. Het kon niet op.
Teengirl Fantasy zijn twee Amerikaanse studenten uit Ohio die elektro-retro-house maken. 'Cheaters' is een heel fijn nummertje, als je toch een keertje zin hebt dit soort muziek. Maar wat vooral de moeite waard is, is de clip. Blijven kijken want het is een echte trip-clip. Lijkt me geweldig om op een groot scherm in HD te zien. Al dan niet met genuttigde verboden middelen.
Teengirl Fantasy zijn twee Amerikaanse studenten uit Ohio die elektro-retro-house maken. 'Cheaters' is een heel fijn nummertje, als je toch een keertje zin hebt dit soort muziek. Maar wat vooral de moeite waard is, is de clip. Blijven kijken want het is een echte trip-clip. Lijkt me geweldig om op een groot scherm in HD te zien. Al dan niet met genuttigde verboden middelen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
