Q-tip was ooit frontman van de legendarische rapformatie A Tribe Called Quest. Deze groep maakte hiphop die anders was. Jazzy, ongebruikelijke samples. Zo gebruikten zij Lou Reeds Walk on the Wild Side in hun Rap: Can I Kick It. En in Electric Relaxation (1994) is het nummer Mystic Brew van jazz-soul artiest Ronnie Foster de basis
Inmiddels heeft Q-tip al wat solowerk achter de rug en doet hij mooie en succesvolle gastbijdragen bij collega's als The Chemical Brothers (Galvanize) en Mark Ronson (Bang Bang). Zelf heeft hij nog niet zo lang geleden een album uitgebracht met daarop het ontzettend lekkere Manwomanboogie. Check vooral het basloopje...
zondag 25 juli 2010
vrijdag 23 juli 2010
Hoe ver reikt de invloed van muziek?
De vakanties met onze kinderen kende vele rituelen. Een belangrijke was het samenstellen van vakantieverzamelbandjes, later -cd's. Een zeer belangrijke factor in het overleven van de vele kilometers die we in een ruk reden naar diverse oorden in Frankrijk. Natuurlijk had ieder zijn voorkeuren voor muzieknummers en ik probeerde daar bij de samenstelling rekening mee te houden: Spice-girls, Annie MG Schmidt, Barbara Streisand, Ella en Louis, om maar eens een paar hits te noemen. Daarnaast was mijn missie ook om nieuwe muziek tussen de oren van mijn kids te krijgen. Dat is traditie in de familie.
In dit kader kreeg mijn dochter Coco een favoriet nummer dat vele vakanties overleefde: Valentin van Susana Baca. Een Peruaans diva die traditionele muziek mixt met moderne invloeden. Hier treedt ze op met Talking Heads' David Byrne en alleskunner en snarenvirtuoos Marc Ribot.
Inmiddels studeert Coco aan het conservatorium, zang-wereldmuziek en is haar grote liefde een Peruaanse Cajon (houten kist)-speler. Toeval....?
In dit kader kreeg mijn dochter Coco een favoriet nummer dat vele vakanties overleefde: Valentin van Susana Baca. Een Peruaans diva die traditionele muziek mixt met moderne invloeden. Hier treedt ze op met Talking Heads' David Byrne en alleskunner en snarenvirtuoos Marc Ribot.
Inmiddels studeert Coco aan het conservatorium, zang-wereldmuziek en is haar grote liefde een Peruaanse Cajon (houten kist)-speler. Toeval....?
Solid Air
De muziek van Nick Drake is teder, gevoelig, melancholiek, vaak somber. Het album "Five leaves left" kreeg pas na zijn dood de erkenning die het verdiende. Weergaloos mooi. Drake was als zijn muziek en overleed in 1974 jong aan een overdosis anti-depressieva.
In de maanden voor zijn dood bezocht hij bij tijd en wijle zijn vriend John Martyn. Een hyper-actieve, soms agressieve Ier die prachtige folk-jazz maakte.
Martyn zag Drake regelmatig stemmig uit het raam naar de luchten kijken. Hij schreef het prachtig ontroerende Solid Air.
You've been taking your time and you've been living on solid air
You've been walking the line and you've been living on solid air
Don't know what's going 'round inside
And I can tell you that it's hard to hide when you're living on solid air
You've been painting the blues and you've been looking through solid air
You've been seeing it through and you've been looking through solid air
Don't know what's going 'round in your mind
And I can tell you don't like what you find when you're moving through solid air
I know you, I love you
And I can be your friend, I can follow you anywhere
Even through solid air
En het gaat dus om deze troubadour:
In de maanden voor zijn dood bezocht hij bij tijd en wijle zijn vriend John Martyn. Een hyper-actieve, soms agressieve Ier die prachtige folk-jazz maakte.
Martyn zag Drake regelmatig stemmig uit het raam naar de luchten kijken. Hij schreef het prachtig ontroerende Solid Air.
You've been taking your time and you've been living on solid air
You've been walking the line and you've been living on solid air
Don't know what's going 'round inside
And I can tell you that it's hard to hide when you're living on solid air
You've been painting the blues and you've been looking through solid air
You've been seeing it through and you've been looking through solid air
Don't know what's going 'round in your mind
And I can tell you don't like what you find when you're moving through solid air
I know you, I love you
And I can be your friend, I can follow you anywhere
Even through solid air
En het gaat dus om deze troubadour:
woensdag 21 juli 2010
Arabicana
No Blues is het voorbeeld van een meer dan geslaagde cross-over. Amerikaanse country/blues wordt organisch verbonden met traditionele arabische muziek en afrikaanse percussie. Geen kunstje maar er is waarlijk iets nieuws ontstaan. Genres versterken elkaar en tegelijkertijd raak je verwonderd over het bewijs dat muziek zo universeel is.
De groep werd door het productiehuis Oost Nederland bij elkaar gebracht. Basist Anne-Maarten van Heuvel lijkt de basis te zijn die de stukken perfect aaneen smeedt. Maestro Ad van Meurs (gitaar) en de virtuoze uit Jeruzalem afkomstige Haytham Safia (U’d) breken af en toe hun vingers op de snaren wanneer ze elkaar volgen in een opzwepend tempo, of in een poging elkaars geluid te treffen op hun eigen instrument, terwijl de Soedanese Osam Maleegi (djembe, bongo’s) de meest ingewikkelde ritmes trommelt, alsof hij tien handen heeft in plaats van tien vingers. Volledig terecht hebben zij vorig jaar de prijs voor beste wereldmuziekband gewonnen die door het muziekblad Mixed wordt uitgegeven. Koop hun laatste CD Lumen.
Hieronder twee clips, waaronder een minidocu over hun samenwerking met andere muziek-kunstenaars.
De groep werd door het productiehuis Oost Nederland bij elkaar gebracht. Basist Anne-Maarten van Heuvel lijkt de basis te zijn die de stukken perfect aaneen smeedt. Maestro Ad van Meurs (gitaar) en de virtuoze uit Jeruzalem afkomstige Haytham Safia (U’d) breken af en toe hun vingers op de snaren wanneer ze elkaar volgen in een opzwepend tempo, of in een poging elkaars geluid te treffen op hun eigen instrument, terwijl de Soedanese Osam Maleegi (djembe, bongo’s) de meest ingewikkelde ritmes trommelt, alsof hij tien handen heeft in plaats van tien vingers. Volledig terecht hebben zij vorig jaar de prijs voor beste wereldmuziekband gewonnen die door het muziekblad Mixed wordt uitgegeven. Koop hun laatste CD Lumen.
Hieronder twee clips, waaronder een minidocu over hun samenwerking met andere muziek-kunstenaars.
De Black Keys zijn de zomer van 2010
De Black Keys zijn als mijn zomerdagen. Broeierig, rommelig en vol liefde(sverdriet). Geen wonder dat ik Sinister Kid, het prijsnummer van hun laatste album, constant op de repeat knop heb zitten. Krijg er geen genoeg van. Hoe veelbelovend al het lekkere UH! bij de start van het nummer. Dan volgt de grofkorrelige vuige sound van deze broertjes. Crimineel goed met bijpassende tekst.
Uh
Well the crooks are out
And the streets are grey
You know I wouldn't have it
Any other way
Yeah
Your mothers words
are ringin still
But your mother
don't pay our bills
Yeah
A sinister kid
Is a kid who
Runs to meet his maker
A child thats sprinting
The day has born
Straight into his Makers arms
And thats me, thats me
The boy with the broken halo
That's me, thats me
The devil wont
Let me be
I've got a tortured mind
And my blade is sharp
A bad combination
In the dark
If I kill a man in the first degree
Baby would you
Would you flee with me?
Yeah
The Black Keys zijn retro maar in a good way. Het hele album ademt de sfeer van de sixties en is toch authentiek en van deze tijd. Stevige blues-rock,soulvoller dan hun vorige cd. Met een beetje Doors,Creedence, T-Rex (!!) en een hardrock-riffje hier en daar van gitarist Dan Auerbach.
Dit is de zomer van 2010.
Uh
Well the crooks are out
And the streets are grey
You know I wouldn't have it
Any other way
Yeah
Your mothers words
are ringin still
But your mother
don't pay our bills
Yeah
A sinister kid
Is a kid who
Runs to meet his maker
A child thats sprinting
The day has born
Straight into his Makers arms
And thats me, thats me
The boy with the broken halo
That's me, thats me
The devil wont
Let me be
I've got a tortured mind
And my blade is sharp
A bad combination
In the dark
If I kill a man in the first degree
Baby would you
Would you flee with me?
Yeah
The Black Keys zijn retro maar in a good way. Het hele album ademt de sfeer van de sixties en is toch authentiek en van deze tijd. Stevige blues-rock,soulvoller dan hun vorige cd. Met een beetje Doors,Creedence, T-Rex (!!) en een hardrock-riffje hier en daar van gitarist Dan Auerbach.
Dit is de zomer van 2010.
vrijdag 9 juli 2010
North Sea Jazz 2010
Geen NSJ voor mij dit jaar. Jammer, jammer. En er komt zoveel moois!
Krystle Warren. Een soort soulvolle,folky Me'shell Ndgeochello. Lijkt mij een perfecte act voor Paradiso
De Ploctones, bandje van nederlands beste gitarist Anton Goudsmit. Muziek voor muzikanten en toch heel luisterbaar. Hier is een lekkere Kont:
Volgens mij is dit voor het eerst in jaren dat good old Al Jarreau niet op het podium staat. Zijn blanke adept Kurt Elling is echter wel van de partij. Elling kan mij iets minder bekoren maar het is scat-wise en technisch toch wel heel goed hoor.
En dan is er Sonny Rollins. De laatste van The Great Tenors. Aan St. Thomas hangen voor mij zoveel prachtige associaties. Vooral mijn Opa die mij de Jazz heeft leren waarderen.
Krystle Warren. Een soort soulvolle,folky Me'shell Ndgeochello. Lijkt mij een perfecte act voor Paradiso
De Ploctones, bandje van nederlands beste gitarist Anton Goudsmit. Muziek voor muzikanten en toch heel luisterbaar. Hier is een lekkere Kont:
Volgens mij is dit voor het eerst in jaren dat good old Al Jarreau niet op het podium staat. Zijn blanke adept Kurt Elling is echter wel van de partij. Elling kan mij iets minder bekoren maar het is scat-wise en technisch toch wel heel goed hoor.
En dan is er Sonny Rollins. De laatste van The Great Tenors. Aan St. Thomas hangen voor mij zoveel prachtige associaties. Vooral mijn Opa die mij de Jazz heeft leren waarderen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
