Preview Lowlands Pt. 2: Sure Things

Mijn eerste optreden zal Leine zijn. Nederlandse, veelzijdig talent. Ooit begonnen op de sax, tweemaal grote prijs van nederland gewonnen en tegenwoordig "singer songwriter" Op Lowlands is ze de singer die de teksten van dichter Ingmar Heytze vertolkt. Ze heeft geen geweldige stem maar heeft een heerlijk lieve, "tongue in cheek" voordracht die mij in de verte doet denken aan Spinvis. Ze is niet voor 1 gat te vangen: speelt op North Sea Jazz, zet drummachines in of speelt lekker bossanova zoals in dit filmpje waarop ze een gedicht van dichter Sander Meij zingt.
Verder ga ik een bezoekje brengen aan de Ting Tings



Zaterdagochtend beginnen met de breekbare Ane brun lijkt mij een mooie start. Daarna meezingen met 50 jaar Nederpop. Die dag verder ook nog the Rascals, British Sea Power en verder maak ik er een dance-dagje van met Digitalism, Underworld en Diplo

Zondag staat in ieder geval Jamie Lidell op het programma. Verwacht ik veel van.



Wel zwaar klote dat daarvoor DubXanne met Rankin Roger (die van the beat) liedjes van the Police gaan coveren in Dub. Daar had ik ook erg graag bij willen zijn.

Preview Lowlands Pt.1: Keuzes, keuzes

Mooi programma dit jaar. Niet voor niets is Lowlands weer snel uitverkocht. Wat opvalt is vooral de grote verscheidenheid aan acts. Er is zelfs een intrigerend optreden van de winnaar van het Internationaal Franz List Pianoconcours, Christiaan Kuyvenhoven.

Alle tekenen wijzen er trouwens op dat klassieke muziek de nieuwe hype wordt, geloof me.

In deze eerste preview de verschrikkelijke keuzes waar ik voor kom te staan gezien de programering.
Vrijdag:Pete Philly of The Wombats: Kwaliteitshiphop versus het meest enthousiaste en vrolijkste britpopbandje van het moment.

Santagold versus The Kooks: welke van de twee gehypte band blijkt live echt te boeien.

Roisin Murphy versus Anouk: Beide dames zijn live-beesten en sexy. Wordt het de intelligente disco of de rock-diva met soul. Pfffff

Zaterdag
Keuze uit drie: Kan N*E*R*D overtuigen of is het de zoveelste amerikaanse R&B/HipHop act die live diep door de mand zakt. Of kies ik voor de rauwe punk-rock van het duo Blood Red Shoes? De angst is dat zij toch een flauw aftreksel zijn van the White Stripes. Op de schijf klinken hun liedjes in ieder geval minder interessant. De live videos zien er echter wel spannend en opwindend uit.



Derde optie: de ongecompliceerde maar slim in elkaar gemixte jazzy-dance van ex-DJ's: Wipneus en Pim: Kraak en Smaak.

Morgen de makkelijke keuzes.

Waar haalt Duffy de mosterd?

Begin jaren tachtig draaide ik als DJ regelmatig het nummer "Sally" als onbekend en vrolijk tussendoortje in de studentensoos in Deventer. Het was van een brits retro-bandje (ja die had je toen ook al) dat zich Carmel noemde. Van Duffy wordt steeds gezegd dat ze aan Dusty Spingfield doet denken maar die is toch van een heel andere orde. Kijk en luister maar eens naar Carmel en daarna Duffy.