woensdag 13 april 2011

tUnE yArDs

En dan kom ik er ineens weer eentje tegen. Zo'n authentieke artiest die, als ik de moeite neemt om mij open te stellen, mij even op het verkeerde been zet om mij daarna te verwonderen en te fascineren. De knotsgekke meiden van Cocorosie bijvoorbeeld. Bonnie Prince Billy met zijn valse gemekker. Of de androgyne dramaqueen Anthony.

Van de week zag ik tUnE yArDs. Een bandje rond de amerikaanse zangeres en ukelele-speelster Merril Garbus. Wat doet ze toch allemaal. Ze gebruikt een loop-machine om ritmes en geluiden laag over laag als begeleiding af te spelen. Daarnaast wordt gewoon akoestisch gespeeld. Ik hoor afrikaanse polyritmiek en Garbus piept, brult, gromt en zingt vorlstrekt onbegrijpelijke teksten. Eerst een studio-opname van Real live Flesh om erin te komen.



En nu een opname van een optreden waarbij ze begint met Hatari van haar voorlaatste album. Rond de 6 minuten gaat ze over in het knotsgekke Gangsta dat op haar nieuwe album Whokill staat. Geweldig!!!

2 opmerkingen:

Anoniem zei

deze mevrouw bewijst maar weer eens dat het er niet toe doet wat je zingt!

Anoniem zei

ik ben zeer benieuwd van wie deze blog is...jammer dat hij niet meer actief is!...zou je mij een berichtje kunnen sturen via twitter? m'n user is @jappo. thanks!