vrijdag 5 november 2010

Plaatjes draaien

Ik heb nog een platenspeler, een pickup zo je wilt.
And i’m not afraid to use it.
Gisteravond heb ik sinds lange tijd weer ouderwets plaatjes gedraaid. Wat een traktatie voor de zintuigen.
Allereerst zijn er natuurlijk de prachtige platenhoezen. Stevig karton, het liefst met een extra, plastic beschermhoes omdat dat extra gewicht en cachet geeft.
Het formaat van deze geluidsdrager geeft mij het idee geeft dat het ergens om gaat. Als ik ga zoeken naar de plaat van mijn wens moeten mijn vingers moeite doen om te bladeren. Bij elke lp die ik omsla hoor ik een prettig “ flp” in plaats van die hinderlijke tik die cd-doosjes maken. Veel te kwetsbare doosjes die je met losse handen omver kan blazen.

Als de keus is gemaakt glijdt de mooie zwarte schijf gladjes uit de binnenhoes, shwoosh, in het zachte bedje van vlees tussen mijn duim en wijsvinger. Heel tof zoals ik met 1 hand de plaat kan vasthouden zonder de groeven aan te raken. Het zwarte vinyl glanst mij op een doffe manier tegemoet. Ik kan nu alleen lezen wat de nummers op kant A zijn (jazeker, er is een A en een B kant, hoe heerlijk om het in tweeën te delen). In een vloeiende, haast in slow-motion, beweging draai ik de elpee 180 graden tussen twee handen zodat ik de andere kant kan lezen. Dat doe ik weer zonder een groef aan te raken (ik verdoem de dj’s die de vingerafdrukken over al hun platen hebben staan).
Deze vaardigheid die ik heb tentoongespreid valt in de categorie; Bierflesjes met een aansteker ontkurken, de Zippo in 1 heen-en-weer beweging langs je broek aansteken, pinda of sigaret achteloos in je mond gooien, 20 of meer bierviltjes van de rand van de tafel flippen en vangen.

En dan gaat ie op de speler. De pin valt precies in het gaatje, ik hoor de klik als de speler gaat draaien. Ik blaas het (ingebeelde) stof van de naald. Dat gebeurt voorzichtig, hoewel dat nergens op slaat. De naald is immers van diamant. Omzichtig haal ik het koolstofborsteltje over het vinyl, twee keer. Dan leg ik de naald erop. Het gebeurt allemaal met de tederheid die de muziek verdiend.

Plotseling ben ik weer een klein beetje de tiener van 30 jaar terug die zittend naast het stereomeubel, met een enorme koptelefoon op de platenhoezen en teksten bestudeerde, urenlang.
Gisteravond onder andere geluisterd naar Tania Maria, Lou Rawls, Scritti Politti, Stan Getz, Dr. Buzzards Original Savannah Band en Celia Cruz & Johnny Pacheco.



2 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik ben een groot fan van je geworden. Je woorden raken me. Gr. Roos

Mano Scherpbier zei

kom ook eens plaatjes draaien in het Burgerweshuis cafe!